Ziehier het verhaal voor zover we dat afgelopen donderdag hebben besproken. Ik heb bij de personages een paar extra details ingevuld over karakter en zo.
Verhaal
Als het publiek binnen komt, staat Guus bij de deur, op het punt om weg te gaan. Op het podium wordt ondertussen het laatste stukje van Hamlet gespeeld. Guus moppert in zichzelf en spreekt na een tijdje iemand uit het publiek aan. Hij vertelt dat hij die middag nog uit het theatergezelschap gezet is, vlak voor de generale, omdat ze hem ervan verdachten dat hij geld verdonkeremaande. En dat terwijl hij de hoofdrol speelde. Die rol is nu overgenomen door Claude, en Guus verdenkt Claude ervan dat hij het geld heeft gejat en de schuld op hem heeft afgeschoven.
Terwijl hij dit vertelt, wordt op het podium het stuk afgemaakt, gaan de acteurs af, en komen terug voor een buiging. Trudy geeft Claude een complimentje over zijn spel. Guus laat zijn ergernis blijken – hij hoort daar te staan! – en gaat naar buiten. De regisseur komt van de tribune af en geeft commentaar op de acteurs. Ondertussen komt iemand naar het publiek toe en vraagt hen om te helpen met het decor opruimen, waarbij hij hen behandelt alsof dat de reden is dat ze hier zijn.
Zodoende loopt iedereen door elkaar heen, waarbij de acteurs doorspelen. Ze voeren zowel gesprekken onderling als met mensen uit het publiek. De verschillende personages en de verhoudingen binnen de groep worden op deze manier kort geïntroduceerd.
[Hier tussendoor zou nog het gedeelte kunnen komen waarin het publiek er door een list achter moet komen of Claude inderdaad de schuldige is.]
Op een gegeven moment struikelt Paul over een stapel attributen of iets dergelijks die daar door mensen uit het publiek zijn achtergelaten. Hij komt lelijk terecht en verwondt zich. Hij zal vanavond onmogelijk in de première kunnen spelen.
Ellie’s plankenkoorts ging al van kwaad tot erger, en nu Paul ook nog eens gewond is, wordt ze helemaal hysterisch.
Vanaf hier is het verhaal nog niet duidelijk. Het publiek zal steeds meer invloed gaan krijgen op het verhaal, maar er zal ook steeds meer van alle kanten aan ze getrokken worden. Naar aanleiding van hun acties en beslissingen worden de verschillende leden van de toneelgroep al dan niet eruit geschopt of op een andere manier uitgeschakeld.
Personages
Guus
Guus heeft vele hoofdrollen gespeeld bij het gezelschap en zou ook deze keer weer de rol van Hamlet spelen. Hij is kwaad dat hij er ten onrechte uit is gezet, maar ze geloven hem niet en hij heeft het gevoel dat hij er niets meer aan kan veranderen. Hij is beledigd doordat Trudy Claudius meteen als nieuwe hoofdrolspeler accepteert. Hij is meegaand, weinig assertief, en heeft de neiging om zijn gevoelens op te kroppen.
Parallel: De geest van Hamlet’s vader.
Claude
Claude is iemand die graag in de schijnwerpers staat. Hij is een uitstekende redenaar en het kost hem weinig moeite om mensen van zijn gelijk te overtuigen. Hij verdonkeremaant al maanden geld van de toneelgroep. Omdat het zo langzamerhand begon op te vallen, heeft hij de boel zo opgezet dat hij de anderen ervan kon overtuigen dat Guus de schuldige was.
Parallel: Claudius, de koning
Trudy
Trudy speelt Ophelia in het stuk.
Parallel: Gertrude, de koningin
Ellie
Ellie speelt een kleinere rol. Ze heeft ontzettend last van plankenkoorts en is bang dat alles fout zal gaan. Ze kan van de groep het beste opschieten met Paul en Lars.
Parallel: Ophelia
Paul
Paul is de beste vriend van Lars. Hij is de bedachtzamere en meer verantwoordelijke van de twee.
Parallel: Polonius
Lars
Lars is de beste vriend van Paul. Hij is erg impulsief.
Parallel: Laertes
Ik heb nog even zitten nadenken over hoe we het aansturen van de improvisatie zouden kunnen ordenen zodat we enig sinds nog een verhaal lijn zouden kunnen brengen.
BeantwoordenVerwijderenDit denk ik dat je kunt berijken door een duidelijk regelset op te stellen met wie met wie wat mag doen of juist niet. Dit kunnen we natuurlijk zo vrij of juist strak opzetten nagelang de werking het juiste effect brengt.
Zie Projectie idee voor een mogelijke (deels) invulling.
BeantwoordenVerwijderenZoveel vrijheid als jij waarschijnlijk in gedachten hebt, is sowieso niet de bedoeling. Het is niet zo dat het publiek alles moet kunnen doen. Acteurs volgen wel degelijk een script, dat af en toe aftakkingen kan hebben naar aanleiding van keuzes, en kunnen daar binnen improviseren. Grote lijnen staan dus al vast.
Er zijn vaste momenten binnen het stuk die we van te voren gepland hebben. Verder heeft iedere acteur een simpele flowchart in zijn hoofd om te kunnen reageren op de belangrijkste keuzes van publiek, en voor de small talk mogen ze improviseren.
Ik denk dat je nog niet helemaal begrijpt hoe ik het bedoel aangezien je zelf ook het idee als een flowchart wil gebruiken. Omdat je net als ik waarschijnlijk in ziet dat de actuers al die vertakkingen niet kunnen onthouden. De vrijheid word door die flow chart beperkt. De flowchart bestaat uit een waarom wel die tak of juist niet. Aangezien je praat over een waarom wel of waarom niet. IF Als voorwaarde heb je het dus eigenlijk over een regelset. Uit dat oog punt spreek ik van een regelset. deze moet erg duidelijk zijn voor de actuer dus ook een logisch verloop hebben. Daardoor spreek ik dus niet over een vrijheid van de speler. Al kan de speler dat wel ervaren. Maar alles hangt vast aan regels. Deze regels kun je op sociaal vlak bepalen maar ook op heerarchie of andere wijze die me nu even niet in mijn hoofd schiet. In mijn gedachte kun je eindeloos verhaal lijnen schrijven maar deze zullen nooit uitgespeeld worden zoals je wilt omdat de actuerd improviseren. Daardoor mis je je timing en je tekst. Dit houd in dat een voor bewerkte verhaal lijn nooit gespeeld zal worden. Wel kan je de gedachte vorm geven en met een what if spreken. Je kan bepaalde uitkomsten voorspellen. Maar dat is dan ook weer gebaseerd op een flowchart met if en else then dus regelset. Ik geloof dat we het zelfde in ons hoofd hebben Anna maar als ik het verkeerd heb moet je het maar zeggen.
BeantwoordenVerwijderen